Υπάρχουν αυτές οι άβολες φάσεις στην ιστορία των ομάδων,κατά τις οποίες αυτές αναγκάζονται να αποδεσμευτούν από κάποιους παίκτες-κλειδιά,παικτες-πρωταθλητες που μεγαλούργησαν με τη φανέλα.Για κανέναν δεν είναι ευχάριστο.Ούτε για τη διοίκηση που στερείται τη «βιτρίνα» της ομάδας,ούτε για τον προπονητη που χάνει τα πρωτοπαλίκαρα του,ούτε για τον κόσμο που χάνει τους ήρωες του.Συγκυρίες όμως,όπως ο άτιμος ο χρόνος που περνά,η οικογένεια του παίκτη ή κάποια μεταγραφή πάντα θα υπάρχουν στο μενού και πάντα θα ορίζουν τη μοίρα των ομάδων.
Με μια τέτοια άβολη συγκυρία βρίσκεται αυτή τη στιγμή αντιμέτωπη η Γιουβέντους και ο Μαξ Αλέγκρι.Ο Καρλος Τέβεζ μας άφησε για την Αργεντινή και την αγαπημένη του Μπόκα Τζούνιορς ενώ ο Αντρέα Πίρλο για την Αμερική και το MLS.Δύο αποχωρήσεις που κάποιοι από εμάς υποψιαζόντουσαν,άλλοι απεύχονταν και άλλοι δεν περίμεναν τόσο σύντομα.Προσωπικά ανήκω στους τρίτους.Και αν για τον Πίρλο το καταλαβαίνω περισσότερο λόγω ηλικίας,για τον Τέβεζ ακόμα δε μπορώ να το χωνέψω.Αναστήθηκε ποδοσφαιρικά στη Γιουβέντους,έκανε την καλύτερη χρονιά της καριέρας του,αγγίζοντας τόσο ατομικά όσο και ομαδικά το τέλειο,αλλά αποχωρεί.Επαγγελματίας ποδοσφαιριστής ειναι θα μου απαντησει κάποιος,λαμβάνει υπόψην και άλλες παραμέτρους ,που ο οπαδός στην εξέδρα δεν ειναι σε θέση να γνωρίζει.Τελοσπάντων,ας αφήσουμε τα παράπονα και ας περάσουμε στο προκείμενο.Τι μέλλει γενέσθαι;
Δε χρειάζονται και ποδοσφαιρικά πτυχία για να καταλάβει κανείς ότι μιλάμε για τους δύο από τους τρεις (ο άλλος είναι ο Μπουφόν) ποιοτικότερους παίκτες της περυσινής Γιουβέντους.Μεταξύ μας τώρα,όση μπαλα ξέρουν ο Πίρλο και ο Τέβεζ,δε ξέρει όλο το υπόλοιπο ρόστερ μαζί.Τι γινεται λοιπόν οταν χάνεις δύο τέτοιους παίκτες ταυτόχρονα;
Σίγουρα στην αρχή σοκάρεσαι.Και αν δε σοκαριστείς στην αρχή,θα σοκαριστείς όταν δεις την ομάδα στο γηπεδο και συνειδητοποιήσεις πόσο πολύ εχει αλλάξει.Γιατί,προσωπικα θεωρώ ότι η Γιουβέντους θα αλλάξει αρκετά.Ελπίζω προς το καλύτερο.Πάντως,όταν αποχωρούν τόσο μεγαλοι ποδοσφαιριστές με τόσο έντονη προσωπικότητα,η αλλαγή πρεπει να θεωρειται δεδομένη.
Θα σας φέρω ένα απλό παράδειγμα.Φέρετε στο μυαλό σας,όσους περυσινούς αγώνες της Γιουβέντους παρακολουθήσατε.Λοιπόν,επειδη η ομάδα μας είναι εκ φύσεως ψυχοβγάλτης (την κάνει πάντα τη δουλειά της,αλλα λόγω της έντονης ιταλικότητας της σου βγάζει,λαϊκιστι,το λάδι),πόσες φορές δε σκεφτήκατε «Ε μωρέ,θα βάλει ο Πίρλο κανένα φάουλ!» ή «Θα κάνει κάποια ατομική ενέργεια ο Τέβεζ και θα ξεκλειδώσει την αντίπαλη άμυνα!» Εγώ πάντως αρκετές φορες έτσι σκέφτηκα πέρυσι. Ειδικά την περίοδο του γενικότερου ντεφορμαρίσματος,οχτώ από τα δέκα προβλήματα της ομάδας τα έλυναν οι δύο τους.Για να μην παρεξηγηθώ,δε θεωρώ οτι οι υπόλοιποι εννιά είχαν ρολο κομπάρσου,το αντίθετο μάλιστα.Αναφέρομαι όμως σε αυτό το κάτι παραπάνω που ήταν σε θέση αυτοί οι δύο ποδοσφαιριστές να δώσουν στην ομάδα,λόγω κλάσης,παραστάσεων και εμπειρίας.
Λοιπόν,αυτο το πράγμα πλέον δεν υπάρχει στην ομάδα και εδώ έρχεται ο ρόλος του Αλέγκρι.Αν καταφερει και συνεχίσει τη σταθερά ανοδική πορεία της ομάδας,θα είναι μεγάλος μάγκας.Τα ερωτηματικά όμως που έχει να απαντήσει είναι αρκετά και σας προειδοποιώ από τώρα ότι η νέα Γιουβέντους θα χρειαστεί κάποια πίστωση χρόνου.Γιατί άλλο να λες οτι θα βάλω τον Μαρκίζιο σε ρολο άντι-Πίρλο και άλλο να το κάνεις.Γνωρίζουμε όλοι μας πόσο πολυμήχανος παικτης είναι ο πρίγκηπας και οσες φορές αγωνίστηκε ως regista τα πήγε εξαιρετικά.Δεν αντιλέγω οτι μπορεί και να τα καταφέρει.Αλλά,επειδή ο άνθρωπος είναι οχτάρι και επειδή άλλο να παίζεις στη θέση του Πίρλο όταν αυτος απουσιάζει και άλλο να «φοράς τα παπούτσια του» και να κληρονομείς τη θέση του,εγώ προσωπικά διατηρώ μια μικρή,η αλήθεια ειναι,επιφύλαξη για αυτό το μικρό «πείραμα». Παρόμοια πράγματα ισχύουν για την περίπτωση Τέβεζ,τον οποίο πλέον ο πολυτάλαντος αλλα άπειρος Ντιμπάλα θα προσπαθήσει να μας κάνει να ξεχάσουμε.Μακάρι ο μικρος να μπεί στο Juventus Arena και να κάνει παπάδες,αλλά λόγω ηλικίας,την οξυδέρκεια και την πολυπραγμοσύνη του Τέβεζ δεν μπορει να τη διαθέτει.Το σίγουρο γκολ που είχες με τον Τέβεζ,τώρα τίθεται υπό αμφισβητηση.
Γι’αυτο σας λέω,ότι φέτος ο Αλέγκρι έχει μπροστά του,μια πολύ ενδιαφέρουσα χρονιά,τόσο από τακτικής,όσο και από αγωνιστικής άποψης.Τόσο στο δημιουργικό,όσο και στο εκτελεστικό κομμάτι θα πρέπει να μηχανευτεί άλλα πράγματα και να κάνει άλλα «μαγικά».Πλέον δεν υπάρχουν τα στημένα του μαέστρου,ούτε οι κούρσες του Απάτσι.Ταλέντο υπάρχει στην ομάδα μπόλικο και δε γινομαι μάντης κακών,ούτε προφητευω ως Κασσάνδρα.Απλούστατα προβληματιζομαι και εκφράζω αυτη μου την ανησυχία,ευχόμενος η έλευση του φθινοπώρου να μη φέρει αγωνιστικά προβλήματα στην ομάδα,αλλά ακόμα περισσοτερες επιτυχίες,Εδώ χάσαμε τον Ντελ Πιέρο,θα το χωνέψουμε και αυτό...#LaCapolista

