Και ο κλήρος έπεσε στον Pablo Daniel Osvaldo.Για τους επόμενους έξι,τουλάχιστον,μήνες,ο ιταλοαργεντίνος φορ,με το εκρηκτικό ταμπεραμέντο,τον αμφιλεγόμενο χαρακτήρα και την ιδιαίτερη φινέτσα θα φοράει το νούμερο 18 και τη βαριά φανέλα της Μεγάλης Κυρίας.Πολλά ειπώθηκαν για αυτήν την κίνηση,κάποιοι συμφωνούν,κάποιοι διαφωνούν,άλλοι πάλι περιμένουν να δουν τα καμώματα του παίκτη στο χορτάρι για να κρίνουν.Το μόνο σίγουρο,που αποδείχθηκε περίτρανα με αυτήν την κίνηση,είναι ότι η διοίκηση της Γιουβέντους συνεχίζει σταθερά,στιβαρά,αγνοώντας «σειρήνες»,τύπο και γκρίνιες του κόσμου,να ακολουθεί αυστηρά το μεταγραφικό πλάνο που έχει υιοθετήσει τα τελευταία τρία χρόνια.Ποιο είναι αυτο;
Το πλάνο αυτό θα μπορούσε λέγεται: «Έχω τα μάτια μου δεκατέσσερα!». Χωρίς να πρωταγωνιστεί στα μεγάλα μεταγραφικά σενάρια της Ευρώπης και στο «πανηγύρι» που στήνουν κάθε φορά οι ειδήμονες,και χωρίς να υπερπληρώνει(το αντίθετο μάλιστα) παίκτες αμφιβόλου αξίας και αμφίβολης εξέλιξης,η Γιούβε του Ανιέλι,του Μαρότα,του Παρατίτσι και του Κόντε,πάντα θα δώσει το «παρών» όταν εμφανιστεί μια ευκαιρία στην αγορά και συνήθως θα την εκμεταλλευτεί.Μήπως αυτό δεν έκανε με τον Πίρλο και τον Πογκμπά; Μήπως αυτό δε συνέβη με τον Γιορέντε,που υπέγραψε ως ελεύθερος και φέτος δεν σταματάει να σκοράρει ανεβάζοντας συνεχώς την αξία του; Μήπως αυτό δεν έκανε με τον Τέβεζ,τον οποίο τον βολιδοσκοπούσε για τρία καλοκαίρια,αλλά περίμενε υπομονετικά και τον αγόρασε με τιμή σαφέστερα χαμηλότερη της ποδοσφαιρικής του αξίας; Ε,λοιπόν ο Οσβάλντο,κατά κάποιο τρόπο,ανήκει σε αυτήν την κατηγορία αποκτημάτων.
Επειδή γνωρίζω ότι οι απόψεις γύρω από το πρόσωπο του διίστανται,θα προσπαθήσω να αναφερθώ στα συν και τα πλην της εν λόγω κίνησης ώστε μετέπειτα να μπορέσουμε να οδηγηθούμε σε κάποιο συμπέρασμα.
Θα ξεκινήσω με τις αρνητικές επιπτώσεις που μπορεί να έχει η μετακίνηση του Οσβάλντο στη Γιουβέντους.Με την αρνητική επίπτωση,βασικά,καθώς,εφόσον ο παίκτης ως το καλοκαίρι θα αγωνίζεται ως δανεικός στο Τορίνο και δεν έχουν προς το παρόν δαπανηθεί χρήματα για την αφεντιά του,ο μόνος τρόπος που μπορεί να βλάψει την ομάδα είναι στο θέμα των αποδυτηρίων.
Είναι γνωστή η εκρηκτική ιδιοσυγκρασία του Οσβάλντο και οι καβγάδες στους οποίους έχει πρωταγωνιστήσει στο παρελθόν.Γροθιά στον Λαμέλα τον Νοέμβριο του 2011,επειδή δεν του έδωσε την μπάλα σε μια ήττα της Ρόμα από την Ουντινέζε,ετσιθελική εκτέλεση πέναλτι σε ματς με την Σαμπντόρια πριν ένα χρόνο ενώ ο Τότι βρισκόταν στο γήπεδο(μάλιστα το έχασε κιόλας!) , διαδικτυακό ξεκατίνιασμα με τον τότε προπονητή της Ρόμα,Αντρεατσόλι,όταν και τον αποκάλεσε ανίκανο.Και για μη νομίζετε ότι αυτά σταμάτησαν στη Ρώμη,ακολούθησαν δυο τιμωρίες και ένα πρόστιμο 40.000 από τη Σαουθάμπτον μέσα στον Ιανουάριο που μας πέρασε,καθώς,απογοητευμένος από την κατάσταση στην Αγγλία και στην νέα του ομάδα,επιδόθηκε πάλι στο άθλημα του μποξ με συμπαίκτη του.
Ας περάσουμε τώρα στα θετικά αυτής της κίνησης.Κατά πρώτο λόγο,ο Οσβάλντο είναι ιταλός και διεθνής.Και τα δυο αυτά χαρακτηριστικά αφορούσαν,αφορούν και θα αφορούν εσαεί τη Γιουβέντους.Η ομάδα μας ανέκαθεν είχε τους καλύτερους ιταλούς παίκτες και ο Οσβάλντο αυτή τη στιγμή είναι ένας από αυτούς.Τα πράγματα που μπορεί να κάνει με την μπάλα στα πόδια,δεν μπορούν να τα κάνουν παρά 4-5 κυνηγοί σε όλη τη Serie A.Κατ'εμέ,το στοιχείο που κάνει τον Οσβάλντο να ξεχωρίζει είναι η πληθωρικότητα του μέσα στο παιχνίδι.Είναι ένα ψηλό κορμί,που μπορεί να σκοράρει με τα δυο πόδια,το κεφάλι,να ντριμπλάρει,να σεντράρει,να κάνει ακόμα και το κάτι παραπάνω για την εξέδρα.Βλέπει δίχτυα,όταν νιώθει καλά μέσα στην ομάδα και πάντα αποτελεί έναν αστάθμητο παράγοντα μέσα στο γήπεδο.Για όλους! Αν μη τι άλλο,ένας αγώνας με τον Οσβάλντο μέσα έχει το ενδιαφέρον του.
Δεν γνωρίζω κατά πόσο συμφωνείτε ή όχι,αλλά δε νομίζω αυτή τη στιγμή στον πάγκο της ομάδας να κάθονται πολλοί καλύτεροι επιθετικοί από τον Οσβάλντο,όταν μάλιστα ο Βούτσινιτς βρέθηκε επί της ουσίας εκτός ομάδας (αλλά μια περίεργη δύναμη από την Ινδονησία τον επανέφερε στα ασπρόμαυρα) και οι Κουαλιαρέλα και Τζιοβίνκο προσπαθούν με πεσμένη την ψυχολογία να αποδείξουν ότι έχουν θέση στο ρόστερ της ομάδας.
Η χρονιά είναι μεγάλη,οι δύο στόχοι που έχουν μείνει πρέπει να επιτευχθούν και μια ομάδα που θέλει να κατακτά τίτλους πρέπει πάντα να λέει «ναι» στην ποιοτική βελτίωση,όταν υπάρχει η ευκαιρία,ακόμα και αν φαινομενικά αυτή δεν χρειάζεται.Μήπως είχε ανάγκη η Γιούβε από κεντρικό χαφ; Έχει τέσσερις παιχταράδες σε αυτή τη θέση.Αλλά όταν σου παρουσιάζεται μια ευκαιρία σαν τον Γκουαρίν,την αρπάζεις από τα μαλλιά γιατί ξέρεις ότι θα σε χαλυβδώσει και θα σου δώσει λύσεις.Το ίδιο ισχύει και στην περίπτωση Οσβάλντο.Όσο προβληματικός και αν έχει χαρακτηριστεί από πολλούς,η ποδοσφαρική του ποιότητα είναι μεγάλη και προφανέστατη για την σνομπάρεις όταν λεγεσαι Γιουβέντους.Ας τον πιστέψουμε,ας τον στηρίξουμε και που ξέρεις; Μπορεί και να σου βγει...
