JUVENTUS : ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ-ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ

       AΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ-ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΓΙΟΥΒΕΝΤΟΥΣ


      To καλοκαίρι που μας πέρασε είχε πολλές ιδιαιτερότητες για τον οπαδό της Γιουβέντους.Η ομάδα μας,μετά από τα άγονα χρόνια της μετά calciopolis εποχής,επέστρεψε στην κορυφή του calcio,εγκαινίασε το νέο της υπερσύγχρονο παλάτι,χαρίζοντας στους οπαδούς της ένα αλησμόνητο,αήττητο πρωτάθλημα που θα μείνει στην ιστορία.Ξεκινώντας η περυσινή χρονιά,ακόμα και ο πιο αισιόδοξος γιουβεντίνος δε θα περίμενε τέτοια εξέλιξη,μετά από τις δύο συνεχόμενες έβδομες θέσεις και τις συνεχείς απογοητεύσεις.

     Μετά το πέρας του πρωταθλήματος,ξεκίνησε μια από τις πιο κομβικές μεταγραφικές περιόδους στη σύγχρονη ιστορία της ομάδας.Οι απαιτήσεις των οπαδών πλέον ήταν αυξημένες,η επιστροφή στα σαλόνια του Champions League δεδομένη και οι Ανιέλι/Μαρόττα καλούνταν να δυναμώσουν το,δομημένο για την Ιταλία,ρόστερ,προσδίδοντας του ευρωπαϊκή αίγλη,παραπάνω ποιότητα και βάθος σε όλες τις γραμμές,εξαιτίας των αυξημένων αγωνιστικών υποχρεώσεων.Ο πρώτος μήνας των μεταγραφών κύλησε ιδανικά για τη Γιουβέντους,καθώς η ομάδα απέκτησε "πακέτο" από τη πολύ δυνατή,περυσινή Ουντινέζε,δύο παίκτες-στρατιώτες,που ταιριάζουν 100% στο προφίλ παίκτη που ψάχνει ο Κόντε,τους Ίσλα και Ασαμόα,οι οποίοι(ιδιαίτερα ο δεύτερος) έχουν αρχίσει ήδη να κάνουν απόσβεση των χρημάτων που δαπανήθηκαν για αυτούς.Επίσης επέστρεψε στο Τορίνο,o Τζιοβίνκο,ένας παίκτης που βγήκε από τα σπλάχνα της ομάδας και φέτος καλείται να αποδείξει ότι διαθέτει τα ποδοσφαιρικά "καρύδια" προκειμένου να φοράει τα bianconero(αυτό ακόμα ελέγχεται...).Στην πορεία αποκτήθηκαν ως ελεύθεροι ο έμπειρος Λούσιο(που έμεινε ελεύθερος από την Ίντερ),για να δώσει μια έξτρα χείρα βοηθείας και ανάσες στην αμυντική τριάδα της ομάδας και ένα ανερχόμενο αστέρι του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου,ο Πολ Πογκμπά,κίνηση η οποία πιστώνεται ως μεγάλη επιτυχία του Μαρόττα και αποτελεί μεγάλη ελπίδα για το άμεσο μέλλον.

     
     Η ομάδα επίσης ήταν ηλίου φαεινότερον ότι χρειάζεται και ένα σημείο αναφοράς στην επίθεση.Το ότι την περυσινή σεζόν ο πρώτος της σκόρερ,Αλεσάντρο Μάτρι τελείωσε τη χρονιά με μόλις 10 γκολ στο ενεργητικό του αποδείκνυε το προφανές.Παρά τις εγγυήσεις της διοίκησης όμως,ότι ο περιβόητος top player θα "πιάσει" Τορίνο,μετά από μια παρέλαση ονομάτων και ένα γαϊτανάκι φημολογιών(Kαβάνι,Φαν Πέρσι,Γιόβετιτς,Γιορέντε κτλ),ο Αύγουστος πέρασε,το φορ κανόνι δεν ήρθε και τις τελευταίες ώρες των μεταγραφών αποκτήθηκε με μορφή μονοετούς δανεισμού από την Άρσεναλ,ο Νίκλας Μπέντνερ ως λύση της έσχατης στιγμής.Η είδηση έπεσε ως κεραυνός εν αιθρία στις τάξεις των οπαδών της Μεγάλης Κυρίας,που έπρεπε να πάρουν απόφαση ότι για ακόμη μια σεζόν,η ομάδα θα αναγκαζόταν να πορευτεί με την ίδια frontline.

     Η σεζόν 2012-13 ξεκίνησε,με τη Γιουβέντους να παρουσιάζει,σε γενικές γραμμές,παρόμοια εικόνα με αυτήν της προηγούμενης χρονιάς.Στιβαρή άμυνα,αχαλίνωτο pressing,εξαντλητικό passing game και την γεμάτη ταλέντο τριάδα του κέντρου(Μαρκίζιο - Πίρλο - Βιδάλ) να δίνει τις λύσεις στον τομέα γκολ,στην συντριπτική πλειοψηφία των ματς.Όλα καλά έως εδώ αλλά φέτος υπάρχει στην πραγματικότητα της ομάδας μια ειδοποιός διαφορά.Το Champions League.H κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση είναι μια απαιτητική διαδρομή,που μπορεί να σου ανυψώσει το ποδοσφαιρικό ηθικό αλλά παράλληλα να σε φθείρει σωματικά και να σε αδειάσει ψυχολογικά.Η αναποτελεσματικότητα των επιθετικών της ομάδας συνεχίστηκε,το κέντρο συνέχισε να φορτώνεται επιπλέον ευθύνες,με αποτέλεσμα από τα μέσα του Οκτωβρίου να αρχίζουν να παρουσιάζονται σημάδια κόπωσης σε βασικά στελέχη της ομάδας,με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα τον Αρτούρο Βιδάλ,παίκτη-ορόσημο στη Γιουβέντους του Κόντε.

     Τα αποτελέσματα αυτής της κατάστασης,ως αναμενόταν άρχισαν να αντικατοπτρίζονται στην ευρωπαϊκή πορεία της ομάδας.Μετά την ελπιδοφόρα ισοπαλία(2-2) στο Stamford Bridge,όπου η Γιουβέντους θα μπορούσε να πάρει τη νίκη με το δοκάρι του Κουαλιαρέλα στο τέλος,έρχεται η αποκαρδιωτική εμφάνιση με τη Σαχτάρ Ντόνετσκ στο Juventus Arena,όπου η ομάδα γλίτωσε από του χάρου τα δόντια και πήρε μια τυχερή ισοπαλία(1-1).Ως επιστέγασμα της προβληματικής εικόνας που παρουσιάσει στον τομέα του σκοραρίσματος η Γιουβέντους,ήρθε η ισοπαλία-σοκ(1-1) στη Δανία με τη σταχτοπούτα Νόρτζελαντ(!),όπου η ομάδα κινδύνεψε ακόμα και με ήττα και έχασε σωρεία ευκαιριών για ακόμα ένα ματς.Απολογισμός 3 βαθμοί σε 3 αγώνες και η Γιουβέντους σε μειονεκτική θέση όσο αφορά στο κυνήγι για την κατάληψη μιας εκ των δύο προνομιούχων θέσεων του ομίλου.

     Στο πρωτάθλημα,έως σήμερα,το μείζον αυτό πρόβλημα δεν έχει στοιχίσει βαθμολογικά,αλλά όσο περνάνε οι αγωνιστικές μοιάζει μαθηματικά βέβαιο ότι θα στοιχίσει.Αγχωτική νίκη στη Γένοβα με τη Τζένοα(με το 1-2 να γίνεται στο 78' από τον Βούτσινιτς),ψυχοβγαλτική νίκη στη Σιένα(με το νικητήριο γκολ του Μαρκίζιο να έρχεται στο 85'),αγχωτική νίκη με τη Νάπολι στο φινάλε και αμφισβητούμενη νίκη στη Σικελία,απέναντι στην Κατάνια με 0-1,όπου η Γιουβέντους χρειάστηκε τη βοήθεια της διαιτησίας με αποτέλεσμα να προκληθεί θύελλα διαμαρτυριών σε όλη τη χώρα.

     Η Γιουβέντους αυτή τη στιγμή είναι μια ομάδα με ένα εξαιρετικά ισχυρό αλλά και εξαιρετικά ανισόρροπο ρόστερ.Η άμυνα της απαρτίζεται από τον μεγαλύτερο τερματοφύλακα του πλανήτη και τη σοβαρή και αξιόπιστη αμυντική τριπλέτα της εθνικής Ιταλίας(Κιελίνι - Μπαρτζάλι - Μπονούτσι),η οποία επί Κόντε έχει δεχθεί μόλις 24 γκολ σε 47 ματς στη Serie A και οδήγησε,το καλοκαίρι που μας πέρασε,τη Σκούντρα Ατζούρα στον τελικό του Euro.Επιπλέον,στα πλαίσια του 3-5-2,διαθέτει αξιόπιστα και "πνευμονάτα" άκρα (Λιχτσταίνερ - Ασαμόα) καθώς και ένα πανίσχυρο κέντρο,το οποίο,κατ'εμέ,είναι το πληρέστερο στην Ευρώπη μετά από αυτό της Μπαρτσελόνα και είναι ικανό να ξεχαρβαλώσει οιαδήποτε αμυντική τακτική στη μέρα του.

     Εν πλήρη αντιθέσει με την ποιότητα που υπάρχει στα μετόπισθεν και στο κέντρο,η επιθετική γραμμή της ομάδας,το μόνο σίγουρο είναι ότι δε φαίνεται να μπορεί να αντεπεξέλθει στις τεράστιες απαιτήσεις που έχει η bianconero φανέλα.Μάτρι,Κουαλιαρέλα δε σκοράρουν με συνέπεια και σπανίως παίρνουν φανέλα βασικού,ο Βούτσινιτς,ο οποίος,λόγω οξυδέρκειας,παραμένει πολύτιμος για την ομάδα,είναι παίκτης των 8-10 γκολ τη σεζόν,ενώ ο Τζιοβίνκο μοιάζει "στοιχειωμένος" από το φάντασμα του εσχάτως αποχωρήσαντα μύθου της ομάδας, Αλεσσάντρο Ντελ Πιέρο.
    
     Όλοι μας γνωρίζουμε,ότι τα οικονομικά δεδομένα της εποχής δεν επιτρέπουν οικονομικές αστοχίες και σπατάλες.Κατανοούμε ότι το πλάνο Ανιέλι/Μαρόττα βαδίζει πάνω σε συγκεκριμένους άξονες και στόχο έχει να ενδυναμώνει τον κορμό σταδιακά με χρήσιμους παίκτες(κατά κύρια βάση ιταλούς) που μπορούν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις του 3-5-2 του Κόντε.Αλλά,την προκειμένη στιγμή,η ομάδα "φωνάζει" ότι χρειάζεται ποιότητα,φαντασία και αποτελεσματικότητα μπροστά,προτού είναι πολύ αργά.Η μεταγραφική περίοδος του Ιανουαρίου δεν είναι μακρυά και οι ευκαιρίες στην αγορά υπάρχουν και θα προκύψουν και άλλες.Είναι πραγματικά κρίμα,ιδιαίτερα όσο ο Πίρλο συνεχίζει να περνάει τη δεύτερη ποδοσφαιρική του νεότητα και μπορεί να σε οδηγήσει σε σημαντικές επιτυχίες σε Ιταλία και Ευρώπη,να μην υπάρχει ένας πρωτοκλασάτος κυνηγός που να έχει το γκολ στο αίμα του.Ο οπαδός της Γιουβέντους έχει συνηθίζει να ζει και να πανηγυρίζει γκολ επιθετικών του διαμετρήματος του Ντελ Πίερο,του Μπέτεγκα,του Τρεζεγκέ, του Μπάτζιο,του Βιάλι και του Ινζάγκι.Αυτό ζητάει εδώ και δύο χρόνια και πιστεύω ότι αξίζει κάποια στιγμή να ανταμειφθεί.Έστω και αν η διοίκηση βγει για κάποια εκατομμύρια(τα οποία,η λογική λέει ότι θα πάρει πίσω σε πολλαπλάσιο βαθμό αργότερα) εκτός προγραμματισμού...

Forza Juve.


Eπιμέλεια κειμένου : Vecchios Signioros